OPSTEKERTJES

Opstekertjes zijn kleine positieve steuntjes, zoals gedichtjes, foto's, citaten uit boeken en dergelijke als hulpjes voor een

0PEN HART !

_

OPNIEUW

Grond worden,

gras, kever, ochtendnevel,

smaak aan de tong van het grazend

vee en vlees zijn, weer.

Mest en molshoop worden,

bliksemvis in de sloot,

maar zo mogelijk

volle aar, zwellende korrel;

en gegeten worden

om man te zijn, vrouw te zijn,

ja, vooral opnieuw mens te zijn

en zichzelf in liefde te verzamelen.

Uit: Hebben en Zijn (1958)

_

Een dauwdrop plukken

wilde het kind, voorzichtig,

met twee vingertjes.

Issa

De morgen breekt aan;

en de storm van vannacht is

in sneeuw begraven.

Shiro

_

Wie naar buiten kijkt,

droomt

Wie naar binnen kijkt,

ontwaakt

Carl Gustav Jung

Hij tekende overal ramen.

Op te hoge muren,

op te lage muren,

op wanden die stompe hoeken maken,

in de lucht en zelfs op daken.

Hij tekende ramen alsof het vogels waren.

Op de grond, in de nachten,

in de voelbaar dove blikken,

in de omgeving van de dood,

op de graven, in de bomen.

Hij tekende zelfs ramen op de deuren.

Maar nooit tekende hij een deur.

Hij wilde niet naar binnen en niet naar buiten.

Hij wist dat het onmogelijk is. Hij wilde alleen zien: zien.

Hij tekende ramen.

Overal.

Roberto Juarroz

STADGENOOT

Hij is het licht vergeten

en het gras vergeten

en al die kleine levende kevertjes

en de smaak van water en het waaien 

hij is de geur vergeten

van het hooi, de grijze vacht van schapen

de varens, de omgelegde aardkluiten

zijn binnen is geen nest, zijn buiten 

geen buiten, zijn tuin een vaas

hij is ook

de bliksem vergeten, de rauwe

hagel op zijn voorhoofd

hij zegt niet: graan meel brood

hij ziet de vogels niet weggaan

en de sneeuw niet komen

hij zal bang en verongelijkt doodgaan 

Jan Elburg

een zwervende poes

zit in de wintertuin en

doet daar een plasje

Shiki

DE WATERLELIE

Ik heb de witte water-lelie lief,

daar die zo blank is en zo stil haar kroon

uitplooit in 't licht.

Rijzend uit donker-koele vijvergrond,

heeft zij het licht gevonden en ontsloot

toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peisend op het watervlak

en wenst niet meer ......

Frederik van Eeden